|
|
 |
Geen grote praters
Verkiezingsdagboek van René Roemersma - nr. 06 - Bukavu, 30 oktober 2006 Aan de vooravond van de tweede ronde voor de presidentsverkiezingen in de DRC hebben de kiezers het helaas moeten stellen zonder het publieke debat tussen de twee overgebleven kandidaten Bemba en Kabila.
Hoewel beide partijen publiekelijk te kennen hadden gegeven dat ze er zin in hadden, werden diezelfde partijen het op geen van de punten eens. Waar het debat zou plaatsvinden bijvoorbeeld. Bemba wilde het in het Palais du Peuple, terwijl Kabila het bij de nationale omroep RTNC wilde waar Bemba zich niet al te veilig voelt.
Wie het debat zou aanjagen. Drie journalisten voor iedere kandidaat, een van de schrijvende pers, een van de televisie en een van de radio. Ook hier werd geen consensus bereikt. Hoe het debat gevoerd zou worden: live of van te voren opgenomen zodat er nog tijd was om de meest grove beledigingen eruit te halen. De Haute Authorité des Médias die het debat organiseerde was zwaar gefrustreerd en zo ook de Congolezen die wel van een beetje spektakel houden en tenslotte zou dit het debat van de eeuw geweest zijn en een opluchting na de Mobutu monologen en het zwijgen als een sfinx van Kabila senior.
Deze speelde op de achtergrond overigens ook nog een kleine rol. Van
diplomatieke kringen werd vernomen dat het Comité International d'Accompagnement de la Transition - CIAT een poging ondernomen heeft om beide kandidaten publiekelijk te laten verklaren dat ze de uitslag zouden
accepteren. Om het wat aanlokkelijker te maken moesten ze dan elkaar alvast
van te voren een algehele amnestie aanbieden. Bemba wilde wel maar naar
verluidt weigerde Kabila te tekenen. Vermoedelijk niet in de laatste plaats
omdat hij zich al eerder tegen een algemene amnestie keerde omdat daarmee de vermoedelijke organisatoren van de moord op z'n vader vrijuit zouden gaan.
Met deze weigering wordt duidelijk wie Kabila verdenkt van het organiseren
van de moord op Kabila senior.
Maar verder is de stemming onder de bevolking hier in Bukavu optimaal. Die
van de politie is minder vrolijk. Ze zijn al weken niet betaald en hebben
geen extra voorzieningen gekregen voor de lange diensten die ze moeten
draaien dus houden ze het liefst buitenlanders staande die na een tirade
gevraagd worden een kleine "motivation" achter te laten zodat ze wat kunnen eten.
De vorige keer dat dit gebeurde leidde het tot een rel omdat Radio Maendeleo politiemensen aan het woord liet die deze praktijk aan de kaak stellen. En dan blijkt hoe het werkt: de chef ontvangt (wat) geld uit Kinshasa, besluit dat geld eerst te investeren of uit te lenen tegen een aardige rente en theoretisch zou het dan uitbetaald moeten worden. Jammer genoeg gaat er wel eens wat mis met de investeringen en moeten de soldaten en politiemensen wachten op hun geld of worden er gewoon maanden salaris overgeslagen.
Morgen is het de beurt aan de stemmers om uiteindelijk een president te
kiezen, praters of niet: er zal hard gewerkt moeten worden.
| |
|
|
|
| | | |
|
