|
|
 |
Wie gaat met wie?
Verkiezingsdagboek van René Roemersma - nr. 01 - Bukavu, 26 juli 2006 “Nu moet het toch niet doller worden,” briest Paul Staal, oudgediende in de anti-apartheidsstrijd en collega-verkiezingswaarnemer. Het was ook wel ironisch wat er tijdens een van de briefings gebeurde: kolonel Bossie en kolonel Hennie, de een veiligheidsexpert en de ander een ex-kolonel van de Zuid-Afrikaanse politie, waren net klaar met een kleine voorlichting en samen met een Zuid-Afrikaanse ambtenaar van het ministerie van Buitenlandse Zaken hadden ze zojuist het succes opgeëist van de Congolese (vreedzame) overgang.
Overal Zuid-Afrikanen
Maar dat opeisen was niet wat provoceerde, het was meer dat de drie Afrikaner heren hun roots hebben in het apartheidsleger van Zuid-Afrika en zelf dus blijkbaar ook de een of de andere “transitie” hebben doorgemaakt en nu de vreedzame overgang naar een parlementaire democratie stonden te verdedigen (en die van de DRC voor hun rekening namen). Wat de Zuid-Afrikaanse waarheidscommissie niet voor een impact moet hebben gehad.
Of gaat het hier om iets anders? Zijn er andere belangen in het geding die nu nog niet helemaal duidelijk op tafel liggen, maar op de achtergrond wel een grote rol spelen? Dat zou verklaren waarom er zoveel Zuid-Afrikaanse veiligheidsexperts zijn. Die zijn vandaag de dag erg populair in Congo omdat ze allemaal militaire ervaring hebben en de naam hebben niet omgekocht te kunnen worden in tegenstelling tot hun Congolese collega’s. Dat geeft de Katangese businessmen en de Kinois politici wat meer vertrouwen. Het zou ook verklaren waarom er zoveel Zuid-Afrikaanse businessmen zijn in het Grand Hotel van Kinshasa en het merendeel van het VN-personeel in Katanga van Zuid-Afrikaanse herkomst is.
Staaltje organisatiekunde
Maar goed, daar gaat het nu niet om. De verkiezingen komen en EURAC (Europese delegatie van non-gouvernementele organisaties) heeft een grote missie gestuurd om de lokale waarnemers van het maatschappelijke middenveld een riem onder het hart te steken en de EURAC-missie in Bukavu kwam even samen met de waarnemers van de Afrikaanse Unie, van het SADC-Parliamentary Forum en de EU om de situatie te bespreken.
De volgende dag werd de eerste grote vergadering gehouden met de lokale waarnemers. Aanvankelijk leek het erop dat het ambitieuze project van de CDCE (het netwerk van lokale waarnemers namens de civil society) om 50.000 waarnemers te trainen en in het terrein te krijgen een fiasco was. Dat viel dus mee, althans in Zuid-Kivu. Weliswaar zijn er geen 50.000 in het hele land maar de collega’s waren er toch in geslaagd om een flinke hoeveelheid lokale waarnemers te trainen en ter plekke te krijgen. Gegeven de staat van de wegen en het communicatie netwerk een staaltje van organisatiekunde.
Karavaan
De teams werden samengesteld en de plaatsing werd nog een keer doorgenomen. De meeste internationale waarnemers gaan met MONUC-vluchten naar hun bestemming. Dat laatste was niet helemaal de bedoeling van de NiZA missie. De twee lokale partners die NiZA heeft in de Kivu’s (Radio Maendeleo en CENADEP) hadden in februari dit jaar een “Caravane de la societe civil et des medias” georganiseerd in Noord- en Zuid-Kivu waarbij men door openbare discussies met de bevolking een beeld wilde krijgen van wat er leeft bij de bevolking en dit via de radio ook kenbaar konden maken aan de luisteraars van een netwerk van radio’s.
En passent werd er ook aan education civique gedaan; hard nodig want tijdens het referendum was gebleken dat er heel veel mensen niet op de hoogte zijn van rechten en plichten voor, tijdens en na de verkiezingen. Dus in overleg met de lokale partners was besloten om nu weer een soort karavaan te houden maar dit keer tijdens de verkiezingen. Het doel is de bevolking op de hoogte te houden van de voortgang maar ook om meer vertrouwen te wekken bij de bevolking omdat de radiojournalisten ook als verkiezingswaarnemers op treden en op die manier een betere acceptatie van de resultaten te krijgen.
Synergie des médias
Het voorstel zorgde voor wat beroering bij EURAC. Men ziet de rol van de pers en die van de waarnemers als strikt gescheiden. Voor zover dat gaat om het geven van officiële verklaringen over de eerlijkheid en transparantie van de verkiezingen is dat logisch. Als het gaat om het delen van voorzieningen zoals transport e.d.; een betere verspreiding van de informatie over het verkiezingsproces dan is er geen belangentegenstelling aanwezig. Daarbij hebben de geaccrediteerde journalisten ook toegang tot de stembureaus en dus in principe toegang tot dezelfde informatie als de verkiezingswaarnemers. Na enige tijd discussiëren werd het principe geaccepteerd en komt er nu een “synergie des medias” die de verkiezingen gaan verslaan in drie verschillende karavanen, een naar het zuiden (Fizi – Baraka) een naar het zuid-westen (Mwenge) en een naar het noord-westen (Shabunda).
Deze waarnemer gaat naar Baraka. Jullie horen er nog meer van.
| |
|
|
|
| | | |
|
