"Jullie moeten ook naar Beira komen"





LONNEKE LODDER     Behoorlijk vermoeid zitten ze tegenover me aan tafel: Jeremias en Domingas, de twee jongeren uit Beira die te gast waren van de jongerenconferentie in Amsterdam. De conferentieweek zit erop. Het is vermoeiend geweest, maar beiden hadden het voor geen goud willen missen. ort voor de conferentie bezochten Jeremias Cachilote João de Carvalho (26) en Domingas Sonia Patricio (22 jaar) de middelbare scholen die meededen. Het verschil tussen de Amsterdamse scholen en haar eigen middelbare school in Beira is groot, vertelt Domingas. "Jullie hebben zoveel voorzieningen!" De scholieren stelden haar allerlei vragen: "Zijn jullie arm? Heb je vaak honger?" en: "Klopt het dat er zoveel wilde beesten leven in Mozambique?" Jeremias was niet verbaasd over de vragen van de scholieren. "Mij was van te voren al verteld dat mensen hier weinig weten van Afrika." Domingas is al eerder in Nederland geweest; haar tante woont in de Bijlmer. Ze is het meest onder de indruk van de vrijheid in Nederland. "Vooral aan de openlijke omgang van homo's en lesbiennes in Amsterdam moest ik wennen. Dat kennen wij helemaal niet." Thuis in Beira werkt Domingas voor de vrijwilligersorganisatie Amai ifussananti, wat zoiets betekent als 'vrouwen helpen elkaar'. Domingas probeert andere vrouwen te helpen met problemen met gezondheid en familie, en met het verkrijgen van een basisinkomen. Om geld te verdienen, maakt ze schoon in huizen van buitenlanders. Omdat die vaak geen Portugees spreken, helpt ze hen ook regelmatig met het invullen van formulieren of het vertalen van Portugees naar Engels. Domingas is twee jaar naar de middelbare school geweest en op dit moment wacht ze op de examenuitslagen. Ze is zenuwachtig, morgen belt ze haar moeder op om haar resultaten te horen. Voor Jeremias is dit het eerste bezoek aan Amsterdam. Hij vindt het een mooie oude stad. De Mozambikaan is verbaasd over de sociale ontwikkeling in Nederland. "Alles is ontwikkeld hier, een groot verschil met Beira." Jeremias is kunstenaar. Hij verdient zijn brood met het maken en verkopen van ansichtkaarten. "Het is geen vetpot, ik kan het hoofd hiermee net boven water houden." Hij woont samen met zijn vier broers in het centrum van Beira. Beiden zijn zeer te spreken over de jongerenconferentie. Ze zijn onder de indruk van het enthousiasme en de nieuwsgierigheid van de scholieren. Wel vindt Domingas dat de Amsterdammers meer zouden moeten weten van ontwikkelingslanden. Vooral tijdens de discussie over geboortebeperking had ze moeite om haar mond te houden. "Ze denken dat wij Mozambikanen kinderen maken als ratten... In mijn omgeving is ieder zich juist heel erg bewust van het belang van geboortebeperking. Veel vriendinnen van mij stellen het krijgen van kinderen uit totdat ze financieel onafhankelijk zijn. Sommige kerken geven zelfs voorlichting over voorbehoedsmiddelen en het gevaar van aids." Jeremias wond zich vooral op bij de discussie over kinderarbeid. "Wat een stom idee, die legalisering van kinderarbeid. Kinderen moeten naar school op die leeftijd!"    Nog steeds nodig De conferentie zit er op, maar Domingas en Jeremias gaan nog niet naar huis. Domingas brengt nog een paar weken door bij haar tante in de Bijlmer, samen met haar moeder. Jeremias gaat kerst en jaarwisseling vieren met vrienden in Rotterdam. Een winterse kerst vindt hij geen probleem: "Kerstmis gaat over gevoelens voor elkaar, het weer maakt dan niet uit." Beide Mozambikanen willen het contact met Amsterdam niet verliezen. Jeremias hoopt dat Amsterdam doorgaat met de stedenband met Beira. "We zitten niet te slapen, we werken echt hard, maar we hebben jullie hulp nog steeds nodig." Domingas zegt graag werk te willen verzetten voor de stedenband. Ze willen graag dat ook andere jongeren uit Beira de kans krijgen om naar Amsterdam te komen. "En jullie moeten ook naar Mozambique komen. Jullie kunnen nog heel veel van ons leren."