|
|
|
 terug
| ||
|
Terug naar Kuito
| foto's: Guy Tillim/South Photographs | |
Angola is sinds de onafhankelijkheid in 1975 vrijwel onafgebroken in oorlog geweest. De stad Kuito is daarvan het symbool geworden. In 1993-94 werd de stad negen maanden lang belegerd door Unita-rebellen en liep de frontlijn dwars door het centrum. Een ooggetuige herinnerde zich dat er soms zo zwaar gevochten werd dat je de overkant van de straat niet kon zien vanwege de kruitdampen. Na een periode van relatieve rust brak de oorlog op 4 december 1998 opnieuw uit en wederom lag Kuito maandenlang in de vuurlinie. De gevolgen zijn voor iedere bezoeker zichtbaar. In zijn reportage (Zuidelijk Afrika, najaar 1999) schreef fotograaf Kadir van Lohuizen: "Er is geen gebouw dat niet bezaaid is met kogelgaten." Eind 2000 bezocht de Zuid-Afrikaanse fotograaf Guy Tillim Kuito. De oorlog laat de stad dan weer even met rust. Hij ziet de verwoestingen en de manier waarop mensen - voor de zoveelste keer - proberen de restanten van hun leven bij elkaar te rapen. Hij ziet hoe de stad opnieuw is volgelopen met tienduizenden vluchtelingen, die door de ontvolkingspogroms van Unita hun dorpen moesten verlaten. De bewoners moeten het doen met wat er aan voedsel ingevlogen wordt en de meesten hebben geen hoop meer dat het ooit eens afgelopen zal zijn met de gewelddadigheden. "Dit alles gebeurt in een land dat meer olie produceert dan Koeweit", schrijft Tillim. "Maar de oliebronnen hadden net zo goed droog kunnen staan, als je bedenkt wat de bijna twaalf miljoen inwoners van het land ermee opschieten. De burgeroorlog zuigt het grootste deel van de inkomsten op en wat er overblijft verdwijnt in de bodemloze put van de corruptie. De bevolking blijft achter, met niets." Bram Posthumus | ||
| terug
| ||
|
 |
![[Foto: © Guy Tillim/South Photographs]](graphics/tillim.jpg)