Gerrie de Graaf, studente Nederlands en buurtbewoner in Oud Zuid, heeft voor de tentoonstelling Aardse Paradijzen in weer en wind foto's gemaakt in het Vondelpark. Gewapend met een camera is ze op zoek gegaan naar de verhalen achter de mensen in het Vondelpark.

		'Het is vreemd om in het Vondelpark in de stromende regen te lopen en te ontdekken dat er nog allemaal mensen zijn.'

Ik ben eerst een beetje door het Vondelpark gaan rondlopen om te kijken wie er eigenlijk allemaal zijn. Later ben ik op mensen afgestapt en heb met ze gepraat over het park. Wat ze daar doen, of ze een speciale band met plekken in het Vondelpark hebben. De meeste mensen waren heel enthousiast, ze willen graag hun verhaal vertellen. Ik ben een ouder echtpaar, dat niet in Amsterdam woont, tegengekomen met hun kleinzoon. Vroeger ging de mevrouw altijd naar het Vondelpark omdat haar opa daar in de buurt woonde. Zij vindt het belangrijk dat haar kleinzoon het Vondelpark leert kennen.

Een van de dingen die mij opvalt is dat mensen zo'n verschillend beeld van het Vondelpark hebben. Voor sommigen is het de ideale weidse omgeving met veel natuur terwijl het voor anderen het laatste beetje groen is in een grote stad. Veel mensen zien het belang van groene ruimte in een stad in en vinden het belangrijk dat de natuur bewaard blijft voor generaties na hen.

Sommige mensen zoeken in het Vondelpark plekjes die een beetje verder weg zijn van de paden, op zoek naar een beetje rust. Anderen zijn juist op zoek naar actie. Een groepje jongens, die elkaar verder helemaal niet kenden, komen daar om de zoveel tijd samen om lekker te gaan voetballen. Door al dat voetballen is het gras verdwenen. Ze zijn wel op zoek geweest naar andere plekken, maar hebben die niet gevonden. Overal ligt hondenpoep. De honden poepen in ieder geval niet op de zanderige plekken, dus blijven ze daar maar voetballen.

Ik vond het een absoluut geweldig project om te doen! Wat heel erg mee viel was de spontaniteit van mensen. Iedereen wilde wel meewerken en met sommige mensen heb ik nog een hele tijd staan praten. Wat ik ook leuk vind, is dat ik in het Vondelpark ben geweest op tijden dat ik er normaal nooit ben.

Ik ben in de stromende regen gaan kijken of er nog mensen waren en wat ze dan deden in het park. En ook 's nachts zijn er nog mensen, dat verbaast mij wel. Maar het contact met de mensen dat was eigenlijk wel het allerleukste.

Nieuwsbrief Amsterdam-BeiraJaargang 7nr.2zomer 2002